Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Αν υπάρχει ελπίδα, θα τη βρούμε μόνοι μας, στα οδοφράγματα

Του Γιώργου Γυπάκη

Ενας ένας όλοι οι μύθοι καταρρίπτονται: το επιχείρημα πως το ΔΝΤ ήταν μονόδρομος, πως τα μέτρα κατά του λαού ήταν αναγκαία, αλλά κυρίως, καταρρίφθηκε ο μύθος του πολιτικού πολιτισμού, πίσω από τον οποίο κρυβόταν όλα αυτά τα χρόνια η διαφθορά και το πελατειακό σύστημα. Οι βουλευτές μας, είναι πραγματικά υπόλογοι τώρα και στην πράξη έχουν ήδη δικαστεί και καταδικαστεί στη λαϊκή συνείδηση, αφού στήριζαν και στηρίζουν τις κυβερνήσεις που μας χαντάκωσαν και το πρώτο που πρέπει να χάσουν, είναι ο μύθος που τους περιβάλλει.
Γύρω από το μύθο αυτό, οι αυλικοί και οι δούλοι οπαδοί που σηκώνονται από την καρέκλα τους όταν «μπαίνει ο δικός μας», διόρισαν τα παιδιά τους στο δημόσιο, ξέπλυναν βρωμιές κι αυθαιρεσίες, έγιναν «κάποιοι» στις τοπικές κοινωνίες, ορίζοντας εαυτούς ως τοπικούς εκπροσώπους των βουλευτών – το τελευταίο σύστημα γιγαντώθηκε την εποχή του «Καποδίστρια».
Δεν πρέπει να ξενίζει, το γεγονός ότι όλοι αυτοί θα βρεθούν από τη θέση του θύτη στη θέση του θύματος, ενός υποβόσκοντος εμφυλίου πολέμου, ανάμεσα σε αυτούς που εξυγιαίνονται μέσω της κάθαρσης που ζητούν και σε αυτούς που κρύβονται κάτω από τόνους υποκρισίας, δήθεν άγνοιας, προκειμένου να αναδυθούν την κατάλληλη στιγμή προκειμένου να συνεχίσουν να συντηρούν τη φαυλότητα στην κοινωνία.
Από σήμερα και στο εξής, όπως μας είπαν, δε θα υπάρχουν μύθοι, ούτε ταμπού.
Όλα ανατρέπονται, ακόμα και τώρα.
Αν υπάρχει ελπίδα, θα τη βρούμε μόνοι μας, στα οδοφράγματα.

Πρωτοδημοσιεύτηκε στις 22/5/2010 στο blog "Εξέγερση"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΕΠΑΜ Χανίων | ΕΠΑΜ Σφακίων | ΕΠΑΜ Αποκόρωνα | ΕΠΑΜ Κισσάμου | ΕΠΑΜ Σελίνου |

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί. Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές. Οι άνεργοι πεινούσαν.Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι. Κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα. Ζητάνε θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους. Για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν. Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο. Λεν πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό. Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού.

Bertolt Brecht